Bir Azmin Öyküsü
Seninle tanışmak ve sohbet etmek beni çok etkiledi kardeşim. Hayata başarılar. — Ferdi Ferhat Özsoy
O’nun Hikayesi
Ben küçükken Şam’ın yakınlarında oturuyordum. Orası köy gibi değildi, medeni bir yaşantımız vardı. Yalnız babam abimle bizi sokaklara hiç salmazdı.Birlikte evde kalırdık. Ben bu durumdan sıkıldım. O zamanlar 12 yaşındaydım, 6. Sınıftaydım. Babama dedim ki artık çalışmak istiyorum. Hayata atılmak istiyorum. Babam başlarda istemedi ama sonradan kabul etti. O yaz bir tatlı fabrikasında çalıştım. Çok güzeldi. Sonra orta okula girdim. İlkokulda ya sınıf 1. si ya da 2. siydim. Ortaokulda da bu böyle devam etti. Okulu 4.’lükle bitirdim. Lisede kendimi çalışmaya verdim ki bu yanlıştı. Kışın dahil sabah okula gidip akşam çalışıyordum. Bir ara parfümcüde çalıştım. Lise son sınıfta parfümler bende alerji yapmaya başladığından çalışamaz oldum. O zamanlar üniversitede tıp veya diş hekimliği okumak istiyordum. Dedim ki ya bunları okuyacağım ya da 2 senelik bölümlere gireceğim. Üniversite sınavından tıp fakültelerine girecek kadar yüksek bir puan alamayınca 2 senelik anestezi bölümüne başladım. Ayrıca Suriye’de 2 senelik bölümleri birincilikle bitirenlerin benzer bölümlerin 4 senelik programlarına girebilmeleri de bu kararı vermemde etkili oldu. Arkadaşlarımdan bu şekilde mühendis olanları vardı. Bölüm birincisi olarak mezun oldum. Mezuniyetimden sonra tıp eğitimine devam etmenin hayalini kurarken devlet bir karar çıkardı, 15 altı mezun veren bölümlerden 4 senelik bölümlere geçişi durdurdu. Bu sebeple tıp okuyamadım ve çalışmaya başladım. Mezun olmadan önce bana iş teklifi gelmişti. Teklifi kabul edip çalışmaya başladım. Daha sonra başka bir yerde daha işe girdim. Birinde sabah diğerinde akşam çalışıyordum. Yeni açılan bir hastaneden çağrıldım. Tek başına çalışacaksın dediler. Orada aynı zamanda ameliyathane müdürü de oldum. Güzel maaş alıyordum. Sonra beni çalışmam için çok iyi bir hastaneye çağırdılar. Sabahtan öğlene kadar da orada çalışmaya başladım. Evime hafta 1–2 gün gidebiliyordum. Bu yoğun çalışma tempoma rağmen hak ettiğim parayı alamıyordum. Doktor maaşları çok iyiydi. Bu beni çok rahatsız ediyordu. Bu yüzden Türkiye’de eğitim alma planları yapmaya başladım. Bir arkadaşımla beraber çok da verimli geçmeyen bir Türkçe kursuna gittik. Savaş da yaklaşmaktaydı. Bulunduğum kentte eylemler yapılıyordu. Bir arkadaşımın abisi Türkçe biliyordu. Onunla birlikte Türkiye’ye geldik. Bu Türkiye maceramın başlangıcı idi.
Arkadaşımın abisiyle Gaziantep’e otobüsle geldik ve burada bir üniversiteye başvurduk. Başvurumu kabul etmediler ve ben tek başıma Suriye’ye aynı gün geri döndüm. O zamanlar savaşın yakında patlak vereceğini hissediyordum ve ailem için endişeliydim. Onlara Türkiye’ye gitmelerini söylüyordum. Onlara gidecekleri zaman ben de onlara buradan çalışıp para gönderecektim. Hayat benim için de çok zordu. Annem ve babam çalışmıyordu. Kardeşim yakında askere gidecekti. Abim zaten askerdeydi. Eski ağır tempomla çalışmaya devam ediyordum. Ayrıca diyetisyen olmak için tekrar üniversite sınavına hazırlanıyordum. Çalıştığım yer Humus’ta bir üniversite hastanesiydi ve yolu çok tehlikeliydi. Bu tempo içinde hayatımın en kötü 9 ayını geçirdim.
En sonunda istediğim bölümü kazandım ve burada okumaya başladım. Aynı zamanda ailem de Türkiye’ye gitmişti. Onların güvende olması beni mutlu ediyordu. O zamanlar hem bölümümde okumaya devam ediyordum hem de çalışıyordum. Bu tempoya da alışmış olduğumdan halimden memnundum. Böyle bir süre devam etti. Okulumun ilk senesini bitirdim. Bundan sonra da Türkiye’ye geldim. Suriye’deki düzenimden ne kadar hoşnut olsam da hem ailemin sürekli beni çağırmasından hem de onları özlememden ötürü Suriye’den ayrıldım. Devlet memuruydum ve tecil de alamamıştım bu yüzden sınırdan yürüyerek geçmek zorunda kaldım. Uzun bir yolculuğun ardından Türkiye’deki ailemle kavuştum.
Abim buraya bizden önce gelmiş ve bir düzen kurmuştu. Biz de onun evinde yaşamaya başladık. Yalnız buraya ilk geldiğim zaman Suriye’deki mesleğimi icra edemedim. Onun yerine bir eczanede çalışmaya başladım. Ne Türkçem ne de İngilizcem vardı. Yanında çalıştığım iki ablam bana yardım ettiler. Aynı zamanda dışarıdan Türkçe dersleri de aldım. 4–5 ayda şimdiki düzeyime geldim. Üniversiteye tıp eğitimi almak için yine başvurdum. Kocaeli’nde ilgili bir bölüme kayıt yaptırdım. Sonra İstanbul Üniversitesi’ne devlet kararı ile yatay geçiş yaptım. Şu an 4.sınıftayım. Burada da okurken çalışmayı hiç bırakmadım. Danışmanlık, ticaret hatta emlakçılık bile yaptım. Yakın zamanda nişanlandım. Çok şükür onu çok seviyorum.
Dünya’ya söylemek istediğim şey şudur; her millette iyi insanlar da var kötüler de. Bu kötü insanlara bakarak o milletin bütün insanlarını yargılamayalım. İnsanlar eşit şartlara sahip olmadan doğuyorlar ama en nihayetinde hepimiz insanız, değil mi ?
