Benden hoşlanmayan insanlarla muhatap olmaya başladığım an benim için çok şaşırtıcıydı.
O biraz tecrübesiz ve kayıp biriydi fakat şu anda nerede olduğunu ve nereye gideceğini biliyor. Hepsinin mutlu ve başarılı bir hayat yaşaması gerekiyor. — Ferdi Ferhat Özsoy
O’nun Hikayesi
Çocukluğumda, kot pantolon ya da başka tarz pantolonlar giymek istemedim çünkü prenses olduğumu düşünüyordum, sizin de bildiğiniz gibi prensesler elbise giyerler. Gerçekten tek olduğuma inandım ve böyle yaşadım. Annem, çocuk dergilerini boyarken hep bizimle otururdu. Çok harikaydı. Tahmin ettiğiniz gibi, her zaman ilk bir prenses çizerdim. 16 yaşına kadar prensesler ya da kadın figürleri dışında bir şeyler çizmeye başlamam gerektiğini düşünmedim.
18 yaşındayken İstanbul’a geldik. Yalnızdım, hiç bir tecrübem yoktu ve yeterince olgun değildim. Bu benim için kişisel bir şoktu. Bir çalışan bana gülümsemedi ve ben de, bana gülümsemek zorunda değil, benden hoşlanmıyor ve beni önemsemiyor, diye düşündüm. Bununla birlikte, benden hoşlanmayan insanlarla mücadele etmeye başladım. Zor arkadaşlarla, oda arkadaşıyla ve öğretmenlerle mücadele etmek gibi ilk yılımı zorlaştıran bir çok şey oldu. Üstelik dil de çok zordu. Otobüse bindiğim zaman, yanımdaki birinin inmesini bekliyordum çünkü şoföre “dur” diyemiyordum. Basit şeyler benim için problem oluşturuyordu. Bir yıl sonra bile, annem İstanbul’a geldiğinde ben hala geçinmek için mücadele ediyordum.
İnsanlara kendimle ilgili anlatmak istediğim ilk şey, ben bir illüstratörüm. Annem de öyleydi, kız kardeşim ve ben de. Çok fazla kariyer seçeneğim yoktu. Ben mühendis ya da doktor olabilecek biri değildim çünkü annem buna izin vermezdi. Aslında genellikle tam tersi olur! Küçük yaşımdan beri çizim yapmayı severdim ve annem bunu kariyere nasıl dönüştüreceğimi öğretti. Sanat eğitimi alacağım çok fazla yer yoktu, ben de kendi kendime öğrendim. Sanatçı olarak, kendi kafamda yarattığım bir dünyada yaşıyorum. Şu anda, İstanbul Şehir Üniversitesi’nde Sinema ve Televizyon okuyorum ve bir Arap internet sitesi için çocuk illüstratörlüğü yapıyorum fakat serbest illüstratör olmak gerçekten zor bir hayat.
Kendini beş yıl sonra nerede görüyorsun
5 yıl? Ben hala çizimdeki tarzımı bulmaya çalışıyorum. Umuyorum ki,bu süreçte kendi tarzımı bulabilirim. Şu anda, çocukların tarzı üzerine çalıyorum fakat hala biraz daha çalışmam gerekiyor. Çocuk kitapları yapmak istiyorum. Animasyon üzerinde ilerlemek ve bir şirkette çalışmak istiyorum, fakat bir animatör olarak değil, projelerin fikirlerinin, stilinin ve hikayelerinin geliştiricisi olarak.
